Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

*gold digger

Όταν φτάσεις μπροστά στο ημιυπόγειο βιτρινάκι, όχι μόνο  νιώθεις ότι δεν στέκεσαι μπροστά στου Καίσσαρη, αντιθέτως μπορείς να καταλάβεις την anti - glamour ατμόσφαιρα στη στιγμή...κόσμημα Χοβίκ, γράφει μια εξωτερική ταμπέλα χωρίς πολλά πολλά...
Μου σύστησαν  τον -αρμενικής καταγωγής- Χοβίκ πριν 5 χρόνια σε ένα οικογενειακό τραπέζι. Μέχρι τότε δεν γνώριζα την ύπαρξη του, αν και είχα τρυπώσει επανειλημμένα σε μικρά ροκ μαγαζάκια με χειροποίητα κοσμήματα που συναντάς στα στενά της πλατείας Ναυαρίνου και στην ευρύτερη περιοχή της ΧΑΝΘ. Ο Χοβίκ, δεν είναι ο κοινός νεοέλληνας που συναναστρεφόμαστε καθημερινά. Διαβασμένος και φιλοσοφημένος σε κερδίζει με την ρετρό ευγένεια του, ενώ πίσω από μια λεβεντιά ενός άνδρα "παλαιάς κοπής" διακρίνεις και τον τρυφερό καλλιτέχνη. Σπάνιο κράμα όπως ίσως έλεγε κι ο ίδιος,μιλώντας για μέταλλα...
Τι μπορεί να κάνει όμως ένας τέτοιου είδους καλλιτέχνης, για εμάς που κυνηγάμε με πάθος τα trends και παρακολουθούμε ότι πιο σύγχρονο κυκλοφορεί στον κόσμο του κοσμήματος;;;;;;
έργο με το οποίο πήρε μέρος στην Biennale της Αθήνας το 2003

Στο μικρό μαγαζάκι - εργαστήριο του Χοβίκ μπορεί κανείς να επιδιορθώσει ασημένια, χρυσά ή faux κοσμήματα, π.χ.,σκουλαρίκια των οποίων το κούμπωμα χάλασε, αλυσίδες που κόπηκαν, ή άλλα ατυχήματα. 
Μπορεί όμως να κάνει κι αυτό που κάνω εγώ τα τελευταία χρόνια. Να παραγγείλει χρυσά ή ασημένια κοσμήματα με μια ανυπέρβλητη σχεδιαστική δύναμη. Αναφέρομαι στο design που εμπνέεται από την ιστορία και φυσικά θεωρώ διαχρονικό όσο κανένα άλλο. 
Την τελευταία φορά που βρέθηκα στου Χοβίκ μια γυναίκα παραλάμβανε την παραγγελία της. Ζήτησε από τον καλλιτέχνη να της φτιάξει 3 χρυσές ζυγαριές όμοιες με εκείνες που κρατούσε ένας Άγιος σε μια εικόνα. Όπως κατάλαβα ωθούμενη από βαθιά πίστη, ήθελε να εκπληρώσει κάποιο τάμα... Άλλοτε συνάντησα ένα ζευγάρι που παρήγγειλε εκεί τις custom made βέρες του. Έτσι δουλεύει ο τεχνίτης. Εσύ ζητάς, αυτός αγοράζει το χρυσό που θα χρειαστεί, ορίζει την τιμή και στρώνεται στη δουλειά.
Στη δική μου περίπτωση έκανα διάφορα, του παρήγγειλα το όνομα μου σε καδένα αλά Carrie Bradshaw, τον τυχερό μου αριθμό και άλλα τρελά. Αυτό που ευχαριστήθηκα περισσότερο ήταν όταν πριν ένα μήνα σε κάποια εκδήλωση  με πλησίασε μια καλόγουστη κυρία και θαύμασε τους χρυσούς σφυρήλατους κρίκους μου :
 -Yπέροχα τα σκουλαρίκια σου χρυσό μου, Λαλαούνης;
- Όχι, Χοβίκ! (χα, μόνο εγώ ξέρω ότι τα πλήρωσα στο 1/2 της τιμής !)
  
Αν είστε σίγουροι ότι δεν θα χαλαστείτε αν  παραλάβετε χρυσό κόσμημα 18 καρατίων μέσα σε πλαστικό διάφανο σακουλάκι (!), εξαιτίας της έλλειψης πολυτελούς συσκευασίας, ανακαλύψτε το μικρό αυτό εργαστήρι στη διεύθυνση, Φιλικής Εταιρίας 25, δέκα βήματα πάνω από την Τσιμισκή, τηλ.2310.231.603