Ταινία Madonna WE

"W.E", όπως Wallis Simpson, κοινή θνητή socialite, διαζευγμένη 2 φορές( ! ) & Edward VIII, Bασιλιά της Αγγλίας...

Μόλις βγήκα από το σινεμά, αισθάνθηκα να τρέξω να μοιραστώ την εμπειρία. Όχι γιατί ήταν η καλύτερη ταινία που έχω δει. Ούτε γιατί την υπογράφει η Madonna (αν και τα κατάφερε και πάλι μια χαρά, η ώριμη πεισματάρα...). Κάποιοι σκληροπυρηνικοί κριτικοί, ίσως τη σχολίαζαν επιδερμική με πολύ καλό styling. Δεν ξέρω, ούτε με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει επειδή καταπιάστηκε με το μεγαλύτερο love affair του 20ου αιώνα. Mε τον έρωτα που έμεινε στην ιστορία, γιατί είχε παραίτηση από θρόνο για χάρη του...
Διάβασα ότι η Madonna γέμισε με φωτογραφίες του θρυλικού ζευγαριού, τους τοίχους ενός άδειου δωματίου του σπιτιού της. Η ίδια δήλωσε ότι το έκανε, για να αισθανθεί την ενέργεια τους μαζί, ώστε να μπορέσει στη συνέχεια,να σκηνοθετήσει  την ταινία. 

Aυτό το ανεξήγητο μαζί με σκότισε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Αυτή τη σκοτούρα κουβάλησα και στο σπίτι. Βλέπετε, για ακόμη μια φορά είχα αποδεικτικό στοιχείο, για τον τρόπο που μπορεί να αγαπήσει παράφορα ένας άνδρας - που τα έχει όλα -. 

Με όρο φυσικά, να διαλέξει αυτός και να μην τον διαλέξουν...με extra όρο να μην είναι απολύτως διαθέσιμο το θηλυκό, να υπάρχει επιπλέον βαθμός δυσκολίας. Ασχέτως με το αν το θηλυκό είναι ανάλογο του -στα χαρτιά πάντα-, ή με άτακτο παρελθόν, ασχημούτσικο και ανίκανο να τεκνοποιήσει, όπως συνέβη στην εν λόγω ιστορία, δηλαδή στην πραγματικότητα. 

φωτογραφία του πραγματικού ζευγαριού

Κάποιες στιγμές νιώθεις να συμπονάς την Wallis Simpson, - γιατί είναι και η άτιμη μεταξύ τους χημεία, που είναι ακαταμάχητη όταν χορεύουν οι δυό τους συνεχώς, στιγμές που με τρελαίνουν -,...  άλλες συνέρχεσαι και λες, "μεταξύ μας τώρα, είχες τη φοβερή τύχη να αγαπηθείς όσο λίγες, ενώ φέρθηκες ψιλοσκάρτα σε φίλη και σύζυγο...αν λάβουμε υπόψη την εποχή σου δε, έζησες, χόρτασες εμπειρίες...μην παραπονιέσαι λοιπόν, για τις θυσίες που έκανες στην πορεία...". 

Προσέξτε το αυτό το τελευταίο, γιατί κάπου εκεί εστιάζει η Μadonna, υπερασπίζεται τη γυναίκα που θυσίασε τη φήμη και την ελευθερία της για αυτόν τον έρωτα. Προσωπικά, γνωρίζοντας πόσο ερεθιστική μπορεί να είναι κάθε μορφή εξουσίας για έναν άνδρα, μάλλον θεωρώ μεγαλύτερο ήρωα τον βασιλιά, που παρέδωσε το στέμμα. Ζώντας μάλιστα στη Βρετανία, υπό τη σκιά της Mother Queen...Μου κάνει μακράν πιο ρομαντικό. Υπό αυτό το πρίσμα, το χρειάζομαι το παραμύθι...


Αλλά αυτό θα το κρίνετε καλύτερα εσείς. Για να δω την ελαστικότητα σας, η οποία σίγουρα βασίζεται στις εμπειρίες σας ;-) 
Αξίζει ακόμη να προσέξετε τη μουσική επένδυση, που άλλωστε σε κρατάει alert καθ'όλη τη διάρκεια, αλλά και την απόδοση αισθητικά των δύο εποχών που σε ταξιδεύει. Να μη ξεχάσω επίσης, τα αμέτρητα τσιγάρα που καπνίστηκαν μπροστά στα μεγάλα διλήμματα, τα κόκκινα κραγιόν (που ευτυχώς ξέρουμε πια να φοράμε, βλέπε αμέσως προηγούμενα post) και τα Cartier κοσμήματα, που όριζαν τον σκανδαλώδη έρωτα τους. 


Γενικά, ζήλεψα για ακόμη μια φορά τον ερωτισμό της καλοπέρασης της δεκαετίας του '30 και ξενέρωσα, συνειδητοποιώντας πόσο δύσκολο είναι να κάνουμε την παραμικρή υπέρβαση μέχρι και σήμερα. Ακόμη και για τα αυτονόητα αργούμε να αντιδράσουμε και "κολλάμε". Eυτυχώς, η πρωταγωνίστρια που υποδύεται μια typical σύζυγο στο Manhattan χρονικά κάπου στο τέλος του '90, εμπνέεται από το θυελλώδες love story και "ξεκολλάει"...

I am sure you will enjoy this movie,

Wish U all a great week ahead :-)