Μια ωραία ταινία

'Οσες και - μερικοί όσοι - διαβάζετε τα παλιά μου Louboutin καιρό, γνωρίζετε ότι σπάνια αφήνω το αστικό περιβάλλον εν καιρώ καύσωνα και είμαι ανάμεσα στους γλυκούληδες - γραφικούς - μοναχικούς του Αυγούστου. Αυτοί λοιπόν οι τύποι, εμείς, αγαπάμε πολύ το θερινό σινεμά. Προχθές το βράδυ λοιπόν, με την αφύγρανση να με περιμένει πίσω στο πολύ σκονισμένο σπίτι μου, είδα ταινιούλα αξιώσεων.
"Μεσοτοιχίες" ο ελληνικός τίτλος, "Μedianeras" o original αργεντίνικος. 

Η ταινία ταίριαξε γάντι με τη ρομαντική διάθεση της άδειας πόλης, με την κλαψιάρικη συζήτηση που είχα το μεσημέρι με μια φίλη για έναν δικό της ψεύτη έρωτα, με την μιζέρια της κρίσης στην ατμόσφαιρα. Αυτό το τελευταίο μάλιστα αποδίδεται τόσο καλά, σκεφτείτε μιλάμε για την Αργεντινή μετά από περίοδο σαρωτικής κρίσης. Κάτι σας θυμίζει, ξέρω...

Οι πρωταγωνιστές, δύο νέα παιδιά με τρυφερές ψυχές, οι οποίες άδειασαν μέσα στην ασχήμια των καιρών τους. 

Το κεντρικό ζητούμενο, η ανεύρεση του άλλου μισού. Χωρίς να αισθάνεσαι όμως, το ψευτοχαρούμενο συναίσθημα που σου δίνει μια αμερικάνικη ρομαντική κομεντί. Σας τη συστήνω, γιατί θα νιώσετε να ταυτίζεστε με τη δυσκολία του αταίριαστου και την ομορφιά του δικού σας ταιριαστού. Απίστευτες φατσούλες οι δύο τους, ανθρώπινη και ρεαλιστική η ταινία. Μην αποθαρρυνθείτε από το τρέιλερ, νομίζοντας ότι πρόκειται για ταινία "μια λέξη ανά δεκάλεπτο". Οι μονόλογοι και διάλογοι είναι σωστά ζυγισμένοι  και πολύ συμπαθητικοί. 

Η φράση που έμεινε στο μυαλό μου είναι,

"Πώς να σε βρω, αφού δε ξέρω πως είσαι ;"  

Καλό Αύγουστο, απολαύστε τη μοναξιά προσμένοντας με πίστη (αν αυτή είναι η συνθήκη για εσάς), ή απολαύστε τον έρωτα σαν να μην υπάρξει αύριο (αν τον έχετε βρει)